എട്ട് മണി ബസ്സിന്റെ പെട്ടി സീറ്റിലിരുന്ന
എന്നെ ഒരു പത്തു പതിനഞ്ചു കണ്ണുകൾ വിറപ്പിച്ചു നോക്കി
കാര്യം തിരിയാതെ അന്തംവിട്ട് ഞാൻ
പരത്തിയപ്പോൾ കണ്ടു
പാവം എന്റെ ബ്രാ സ്ട്രിപ്പ് ഒന്ന് പുറത്തുവന്നു…….
അതിനെ അകത്തുകേറ്റാൻ
എൻ കയ്യെത്തും മുന്നേ
തൊട്ടിപ്പുരമിരുന്ന ചേച്ചിയെത്തി
“ഇതൊക്കെ നോക്കണ്ടേ കുട്ടീ……… “
അങ്ങനെ അതകത്തേക്ക് പോയി
പക്ഷെ,
ആ കണ്ണുകൾ പിൻവാങ്ങിയിട്ടില്ല..
ഒരപരാധിയെ നോക്കുമ്പോലെ
അവ എന്നെ തന്നെ നോക്കി കൊണ്ടിരുന്നു
എന്തേ അവ പിൻവാങ്ങിയില്ല..?,
എന്തേ ആ നോട്ടത്തിനിത്ര മൂർച്ച….?
