“രാ മൂടി, രാ മൂടി, ലോകമിരുണ്ടു പോയ്, രാമായണംചൊല്ലു
മോചനം നേടുവാൻ “
മുത്തശ്ശിയിങ്ങനെ ചൊല്ലുന്നുണ്ടുച്ചത്തിൽ
കർക്കിടപ്പേമാരി പെയ്യുന്നൊരു രാവിൽ
കാവ്യ സാമ്രാജ്യത്തെ മന്നരിൽ മന്നനാ’ണാദി കാവ്യ ‘മെന്നു –
നിർണയമെങ്കിലും
രാമൻ്റെ വീരാപദാനങ്ങൾ കേൾക്കവേ
സീത തൻ ദുഃഖമെന്നുള്ളിൽ തികട്ടിടും.
ഗർഭം ചുമന്നങ്ങിരുൾക്കാട്ടി –
ലേകയായ്
തപ്പിത്തടയും വിതുമ്പലാണോർമയിൽ
മൗനമായഗ്നിപരീക്ഷ ജയിക്കിലും
മാനം ചതഞ്ഞരഞ്ഞില്ലയോ സാധ്വിക്ക്?
“ഈരേഴുലകിനു മാരാധ്യനാം ദേവൻ
പെണ്ണിൻ്റെ മാനസം വായിച്ചതില്ലയോ?
വിങ്ങുന്ന മാനസം കാണാഞ്ഞതെന്തവൻ
എല്ലാ ചരങ്ങൾക്കും രക്ഷകനെന്നാകിൽ ”?
മുത്തശ്ശി കേൾക്കെ ഞാനിങ്ങനെ ചോദിക്കെ,
‘കലിബാധയാണു നിനക്കെ ‘ന്നു മുത്തശ്ശി …!
