അറിയാതെ എന്നോ പതിഞ്ഞു നിൻ മുഖം
അന്നെൻ മനസ്സിൽ വിരിഞ്ഞു
ആയിരം പുഷ്പങ്ങൾ .
മനസ്സിലായി ഇന്നെനിക്ക് അത്
ഒരു മാറാകറയായിരുന്നു,
വാടി വിരിഞ്ഞതൊക്കെയും ,
തകർന്നു എൻ മനസ്സിൻ പടിക-
ളോരോന്നും,എന്നാലും മായുന്നിലിത്
ഉണർന്നുയരുന്നു അലകളായടിക്കുന്നു
കൊടുംകാറ്റുപോൽ ഭീതി പടർത്തുന്നു
പിടിച്ചു കെട്ടുവാൻ സാധിക്കുന്നില്ലെനിക്കി
ആത്മാവിനെ
പതിഞ്ഞുപോയി ആഴത്തിൽ അന്നേ
മായുന്നില്ല ഈ ചെകുത്താൻ മുദ്ര
കഴിയുന്നിലീശ്വരാ എനിക്ക്
കണ്ണീരും കിനാവും മാത്രം മിത്രം
