കുട്ടികളില്ലാത്ത ക്ലാസ്സ്‌ മുറി
നക്ഷത്രങ്ങളില്ലാത്ത
ഇരുണ്ട ആകാശമാണ്
പനിച്ചു പൊള്ളിക്കിടക്കുന്ന
പെരുമഴച്ചിറകിന്റെ നിശ്ശബ്ദത
ഒരു കിളിയൊച്ച കേൾക്കാൻ കൊതിക്കുന്ന
ഏകാന്തതയുടെ ജാലകക്കീറ്
പൂവുംപൂമ്പാറ്റയുമില്ലാതെ
നോവ് മാത്രംവിരിയുന്ന പൂവാക…
കളിക്കൂട്ടുകാരില്ലാതെ
തനിച്ചിരുന്ന്
അസ്തമയമെഴുതുന്ന വെയിൽത്തുണ്ട്
പൊട്ടിച്ചിരികളും വായാടിത്തവും മറന്ന ഇടനാഴികൾ
തോരാത്ത പരിഭവങ്ങളുമായി മൂലയ്ക്കൊരു മഞ്ചാടിമണി
എത്ര മായ്ച്ചാലും മായാതെ
സ്നേഹവിരൽ തേടുന്ന മഷിത്തണ്ട്
ചുമരിലെ ഭൂപടത്തിൽ നിന്നടർന്നു വീഴുന്ന നീലസമുദ്രങ്ങൾ
ഉറുമ്പുകൾക്കൊപ്പം ഘോഷയാത്രയ്ക്കൊരുങ്ങുന്ന
അലമാരയിലെ കൊടുങ്കാറ്റുകൾ
ശ്വാസംമുട്ടി മരിച്ചവെളിച്ചത്തിന്റെ കീറത്തുണ്ടുകൾ
നട്ടുച്ചയുടെ കറുപ്പിലേക്ക് നനഞ്ഞൊട്ടി
കൂനിക്കൂടിയിരിക്കുന്ന പാചകപ്പുര
നിഷ്കളങ്കബാല്യത്തിന്റെ
നിറവും നിലാവും നഷ്ടപ്പെട്ട
മുറ്റത്തെ ചരൽക്കല്ലുകൾ
ഒറ്റപ്പെടലിന്റെ ഓരത്തുനിന്ന്
ഒറ്റവരിക്കവിതയിലേക്കൊരു കളർച്ചോക്ക്
വറ്റിപ്പോയചിരിയിൽ
എത്ര തിരുത്തിയാലും ശരിയാവാത്ത ഓൺലൈനിലെ വഴിക്കണക്കുകൾ
എന്നിട്ടും
വേരാഴങ്ങളിൽ കടലോളം
സ്വപ്നമൊളിപ്പിച്ച
ദേവവൃക്ഷം ഇലപ്പച്ച തേടുന്നുണ്ടിപ്പോഴും
വർണക്കുടയുടെ മിഴിയോർമ്മകളിലേക്ക്
മഴവില്ല് കെട്ടുന്നുമുണ്ട്
നനുത്ത മേഘച്ചാർത്തുകൾ
പുതിയൊരു പ്രഭാതം വരുമെന്ന പ്രതീക്ഷയിൽ…
