എന്റെ അകതാരിൽ നിന്റെ
കൊലുസിന്റ താളം തീർക്കുന്നതോ പുത്തൻ പ്രതീക്ഷകൾ,
കത്തുന്ന നിലവിളക്കിന്റെ ജ്വാലപോൽ ഐശ്വര്യമായോരോ നാരീജന്മങ്ങളും,
കാലം കടന്ന് പോവുമ്പോൾ
ചിറകുകൾ വിരിച്ചു പറന്നുയരാൻ പോവുന്ന നിന്നെയോർത്ത് ആദിയാവുന്നതെന്നുള്ളം,
നിന്റെ പൊന്മുഖം കാണുന്ന
നേരങ്ങളിൽ മറക്കുന്നു ഞാൻ സർവ്വകദനങ്ങളും,
എന്റെ വഴിത്താരയിൽ ശക്തിയായി നിന്റെ നിഷ്ക്കളങ്ക സ്നേഹം.
സ്ത്രീയായി പിറന്നാൽ
മണ്ണായി മാറുംവരെ സഹനം
വേണമെന്ന് പാടിപ്പതിഞ്ഞ
മൊഴികൾ
കാതങ്ങൾക്കകലേ.
മകളെ നിനക്കായി വിളിപ്പാടകലെ എരിയുന്ന
ഹൃദയങ്ങളെ മറക്കാതിരിക്കുവിൻ
